Blogs

Ik herinner mij nog de eerste keer dat ik met een gebakje in mijn hand een collega feliciteerde die een veertigjarig werkjubileum vierde. Ik ben zelf sinds zeven jaar aan het werk en schrok ervan dat deze collega al aan het werk was ver voordat ik überhaupt geboren werd. En nog voor dezelfde baas ook. Toen ik zelf op het punt stond om binnen twee jaar naar mijn derde baan over te stappen, drukte mijn moeder mij op het hart wel aan mijn cv te denken. 

Als consulent leren en werken ga ik in gesprek met belangstellenden voor zorg en welzijn. Vragen als ‘Hoe kom ik aan een baan in de zorg’, ‘Waar vind ik een opleidingsplaats’ of  ‘Past de zorg bij mij?’ vinden mijn collega en ik dagelijks in onze Ik Zorg. mailbox. Onlangs had ik een gesprek met een jongeman op het Ik Zorg. Contactpunt, dat me maar niet loslaat.  

Terwijl Nederland vakantie viert kraakt de zorg in haar voegen. Dat het in de vakantieperiode moeilijk is om dienstroosters rond te krijgen is niets nieuws. Maar het escaleert elk jaar. De druk neemt elk jaar toe en de periode van krapte duurt ook langer. 

Het initiatief Health Innovation School – Implementation (HIS-I) is benoemd tot Koploper door Actie Leer Netwerk. Het Koplopernetwerk stimuleert en inspireert zorg- en welzijn organisaties om innovatie toe te passen om het personeelstekort in de sector tegen te gaan. 

‘Organisaties die geen personeelstekort hebben, dat is pas nieuws’, hoorde ik een nieuwslezer laatst zeggen. 

De krapte op de arbeidsmarkt zorgt voor ongekende records. Ook in zorg en welzijn, ook in Brabant. Op de vacaturesite Brabantzorg.Net zien we, met uitzondering van 2020, een onafgebroken stijging van het aantal vacatures sinds 2013. De tijdelijke dip in 2020 (mede door de eerste coronagolf) was van korte duur; vanaf oktober 2020 stijgt het aantal vacatures weer. 

In de onlangs verschenen Hoofdlijnenbrief ‘Toekomstbestendige Arbeidsmarkt Zorg’  schetst Conny Helder, minister voor Langdurige Zorg en Sport, de hoofdlijnen van haar arbeidsmarktbeleid voor zorg en welzijn in de komende jaren. De brief telt twaalf pagina’s en er zijn al veel reacties verschenen, waaronder die  van onze koepelorganisatie RegioPlus. Ik voeg graag wat persoonlijke observaties en overwegingen toe.

Sinds anderhalf jaar worden we hardhandig geconfronteerd met de gevolgen van de personele tekorten in de zorg. Het al langer bestaande structurele tekort wordt opgestuwd door een oplopend verzuim en de beschikbaarheid van personeel blijkt een bottleneck in de aanpak van de coronacrisis.

Met 10 pond plofte hij op de aarde, letterlijk. Arvid, mijn zoontje, was geboren. In het Wilhelmina Kinderziekenhuis verbleven we. Het was april 2020 en stil. Nochtans stiller dan ooit. In de verte wat huilgeluidjes, maar van druk bezoek geen sprake. Vanwege u weet wel…

Dat de sector zorg en welzijn kampt met grote en oplopende personeelstekorten is bekend. Publicaties en nieuwsberichten noemen de uitstroom van zorgmedewerkers naar andere sectoren vaak als belangrijk onderdeel van het probleem. 

Nog middenin de coronacrisis wordt er volop teruggeblikt op de afgelopen anderhalf jaar. Wat is er gebeurd? Wat is de impact? Welke lessen kunnen we trekken uit de crisis? Opvallend vaak gaat het dan over de góede dingen uit de crisis. Over de dingen die gebeurden, die anders nooit zouden zijn gebeurd.