Blogs

Nog middenin de coronacrisis wordt er volop teruggeblikt op de afgelopen anderhalf jaar. Wat is er gebeurd? Wat is de impact? Welke lessen kunnen we trekken uit de crisis? Opvallend vaak gaat het dan over de góede dingen uit de crisis. Over de dingen die gebeurden, die anders nooit zouden zijn gebeurd.

De verkiezingen zijn aanstaande en uiteraard is de gezondheidszorg een belangrijk thema. Daarom keek ik uit naar Het Grote Zorgdebat van afgelopen maandag. Aan de hand van vier stellingen presenteerden verschillende partijen hun visie op grote vraagstukken binnen de gezondheidszorg. Althans, dat was de bedoeling. Of het gelukt is, leest u hieronder. 

Eén van de opvallende effecten van de coronacrisis is dat iedereen wil weten welke gevolgen de crisis met zich meebrengt. ‘Wat is het effect van de coronacrisis?’ is zondermeer de meest gestelde vraag van de afgelopen tijd. Maar een antwoord is natuurlijk niet zo makkelijk te geven.

Positieve stageverhalen. Ik ken ze. Uit eigen ervaring, en ja, dat is lang geleden. Maar ik ken ook recente verhalen. Ik hoor ze van studenten, van docenten en van de mensen uit de praktijk. Ken jij ze ook? Laat ze horen! Dat is hard nodig!

Deze week publiceerden we een kort en bondig arbeidsmarktrapport. Een flyer met een korte weergave van de belangrijkste trends op de arbeidsmarkt van zorg en welzijn in Noord-Brabant en een uitgebreider thema-artikel met aanvullende data. 

In eerdere blogs schreef ik over de stormachtige ontwikkeling van het aantal vacatures in de sector zorg en welzijn in Noord-Brabant. In afgelopen jaren werd er record op record gevestigd, oplopend tot meer dan 1600 vacatures in 2018. En zoals eerder aangekondigd is het aantal vacatures in 2019 blijven groeien.

Terwijl wij nét klaar waren met onze nieuwe onderwijsrapportage ‘Arbeidsmarkt in Beeld –Onderwijs’ stonden de daarin gebruikte arbeidsmarktprognoses ineens in de publieke belangstelling. Eerst door de juichende berichten van het ministerie van VWS over de succesvolle aanpak van de personeelstekorten in de zorg. En helemaal toen bleek dat de positieve cijfers in grote mate werden bepaald door andere rekenmethodes. Van dit soort berichten krijg ik een beetje buikpijn. 

Zet een diverse groep gemotiveerde mensen bij elkaar die willen leren innoveren in zorg en welzijn. Inspireer ze door ze een programma met een pallet aan sterke sprekers en praktische workshops aan te bieden. Geef patiënten een podium om hun ervaringen te delen, zodat de deelnemers weten voor wie zij innoveren. Geef ze tools om met een concreet project aan de slag te gaan en laat ze de resultaten van de projecten pitchen aan bestuurders uit de regio. Begeleid dit alles door enthousiaste coaches en een gedreven team organisatoren. En je hebt kortgezegd de formule van de Health Innovation School (HIS).

‘Maar ben ik dan niet te oud om nog met een opleiding te beginnen?’ Ik val bijna van mijn stoel van verbazing. Voor me zit een man die midden twintig is. Ik verzeker hem dat hij echt tot de jongere categorie zij-instromers behoort die het Ik Zorg Contactpunt bezoeken.

Een paar maanden geleden hoorde ik voor het eerst de term ‘digivaardig’: het onder de knie hebben van digitale vaardigheden. Tijdens een bijeenkomst had de bevlogen spreker Suzanne Verheijden, medeverantwoordelijk voor innovatie bij 's Heeren Loo, meteen mijn aandacht. Ik hoorde ook ferme uitspraken van bestuurder Jan Fidder van 's Heeren Loo. Hij wilde dat in zijn organisatie iedereen – van schoonmaker tot bestuurder – digivaardig zou zijn. Bij deze uitspraak moest ik even gniffelen en dacht ik terug aan mijn eigen kennismaking met de computer.