Blogs

Het is zover, ik ga met pensioen!

In 1974, alweer 46 jaar geleden, startte ik als leerling aan de Z-opleiding en begon mijn 46-jarige carrière. Sinds januari 2009 ben ik werkzaam bij Transvorm, toen nog onder leiding van Luuk Hammecher. Ik begon als medewerker Instroom en was daarbij vooral verantwoordelijk voor het opzetten van netwerken en het opbouwen van relaties in Noordoost-Brabant.

De corona-uitbraak zet de wereld op zijn kop en legt een enorme druk op het personeel in zorg en welzijn. Al snel na de uitbraak werd duidelijk dat de inzet van extra personeel noodzakelijk is om alle benodigde zorg te kunnen leveren. Er werden diverse initiatieven gelanceerd om dit mogelijk te maken. Inmiddels zijn deze krachten gebundeld in het platform ‘Extra handen voor de zorg’.

Opeens leven we in een nieuwe wereld met onbekende spelregels. Een surrealistisch gegeven. Ontwaken uit een boze droom, meerdere keren per dag. Ontwaken, en beseffen dat het geen droom maar werkelijkheid is. Onze persoonlijke overtuigingen, ons wereldbeeld, onze waarden en normen zijn per direct ongeldig verklaard en moeten elke dag opnieuw worden bepaald.

De uitstroom van personeel is momenteel een heet hangijzer in de berichten over de zorgsector. En niet in positieve zin. ‘De zorg is een vergiet’ is bijvoorbeeld een veelgehoorde tekst. Dat geldt ook voor zinnen als: ‘De helft van nieuwe zorgmedewerkers is binnen twee jaar weer weg’ en ‘de zorg kan jonge medewerkers niet aan zich binden’.

Positieve stageverhalen. Ik ken ze. Uit eigen ervaring, en ja, dat is lang geleden. Maar ik ken ook recente verhalen. Ik hoor ze van studenten, van docenten en van de mensen uit de praktijk. Ken jij ze ook? Laat ze horen! Dat is hard nodig!

Deze week publiceerden we een kort en bondig arbeidsmarktrapport. Een flyer met een korte weergave van de belangrijkste trends op de arbeidsmarkt van zorg en welzijn in Noord-Brabant en een uitgebreider thema-artikel met aanvullende data. 

Ik blijf mezelf verbazen. In mijn laatste blog had ik het nog over digivaardigheid in de zorg. Een thema waarvan ik nooit gedacht had dat ik daar enthousiast over zou kunnen vertellen. En nu ben ik alweer bezig met het volgende spannende onderwerp: game based solutions. Daar had ik tot voor kort zelfs nog nooit van gehoord.

In eerdere blogs schreef ik over de stormachtige ontwikkeling van het aantal vacatures in de sector zorg en welzijn in Noord-Brabant. In afgelopen jaren werd er record op record gevestigd, oplopend tot meer dan 1600 vacatures in 2018. En zoals eerder aangekondigd is het aantal vacatures in 2019 blijven groeien.

Terwijl wij nét klaar waren met onze nieuwe onderwijsrapportage ‘Arbeidsmarkt in Beeld –Onderwijs’ stonden de daarin gebruikte arbeidsmarktprognoses ineens in de publieke belangstelling. Eerst door de juichende berichten van het ministerie van VWS over de succesvolle aanpak van de personeelstekorten in de zorg. En helemaal toen bleek dat de positieve cijfers in grote mate werden bepaald door andere rekenmethodes. Van dit soort berichten krijg ik een beetje buikpijn. 

Zet een diverse groep gemotiveerde mensen bij elkaar die willen leren innoveren in zorg en welzijn. Inspireer ze door ze een programma met een pallet aan sterke sprekers en praktische workshops aan te bieden. Geef patiënten een podium om hun ervaringen te delen, zodat de deelnemers weten voor wie zij innoveren. Geef ze tools om met een concreet project aan de slag te gaan en laat ze de resultaten van de projecten pitchen aan bestuurders uit de regio. Begeleid dit alles door enthousiaste coaches en een gedreven team organisatoren. En je hebt kortgezegd de formule van de Health Innovation School (HIS).